29.11.07

LOS REYES DEL KO


Para arrancarme a mí de mi sofá y mi familia un miércoles cualquiera, tiene que darse una conjunción astral prodigiosa, que me llame por teléfono LEONARD COHEN par tomar un café o que toque TOM WAITS en la ciudad…..o LOS REYES DEL KO. No se me ocurre otra posibilidad. Ayer ocurrió en la sala CAPITOL, Adrián y Marcos dieron un auténtico recital de ritmo-fuerza-blues-funky…

¡Qué bien hizo Dylan enchufando la guitarra!, ¡más blues gallego y menos soplagaitas!...

PD: Querido Palmiro, te agradecería que no volvieras a conejearme en el wc
FDO: El Flautista de Hamellin

9 comentarios:

Unknown dijo...

armonica poderosa, vocalista de sonrisa cautivadora y ritmo hasta las entrañas....
¿porque hay que emigrar para ser profeta en tu tierra?
sr. bandini casi casi nos vemos...
menuda xuntanza en el capitol!!

Anónimo dijo...

hubiera estado bien, un auténtico revival.

Anónimo dijo...

Amén. Yo, cuando sea joven, quiero enamorar al público (femenino preferentemente) desde un escenario como Adrián.
Pedazo grupo de Blues, vaya dos reyes sin baraja ni corona, severo KO técnico a la tristeza.

Ra dijo...

Madre mía, Bandini...defina "conejear"
;)

From Hell dijo...

Tengo interte de nuevo...
Poco a poco iré acercándome de nuevo al apasionante mundo de los blogs...
Una pena no poder ir a que me lanzaran un K.O con la derecha..
se feliz

Mar e Lúa dijo...

Un buen concierto parece devolverte a la vida durante unas horas, ¿verdad?
¿Será que la música amansa a las fieras? Jejeje. Me alegro de que los disfrutases tanto.

Un abrazo

Lilo dijo...

Sólo vine a decirte hola...
Sólo a dejarte mis mejores deseos, que tu vida se convierta en un eterno concierto de alegría y cosas buenas...

Mil cariños

llll dijo...

oes, Bandini. xa me enterei do da rúa en Compostela. non me refiro a que non lle dedicarán a Fraga (inda que diso non nos libraremos se un día hai cambio de goberno). refírome á de Marcial Villamor. creo que será ben bonito gravar todo iso cando se inaugure. creo que hai que facer unha festa. creo que debería chamar a Manolo para felicitalo, que ultimamente téñoo un pouco abandonado, pero penso moito no documental, penso moito en Marcial e teño que dicirche que coñecer a súa historia fíxome un pouco mellor persoa. e iso, colega, nunca está de máis. xa só por iso merece unha rúa. Fraga non a necesita, que a pesar de non construir o acueducto de Segovia si ten a cidade da cultura para que poidamos cagarnos nel eternamente e non esquecer a panda de cabróns que houbo no pasado. e os que están agardando. xa era hora lembrarse da xente de a pé da que nunca se fala. amén.

nostalgic dijo...

Te invite... `vas a ir?